Gestreden als poessies, miauw ik lust je rauw

Zaterdag 18 november stond de thuiswedstrijd tegen Stedocio op het programma. In het verleden stonden deze wedstrijden altijd bekend als spannende wedstrijden met erg veel strijd van beide ploegen en vaak aan elkaar gewaagd!

Tijdens de bespreking kregen we te horen dat de volgende 11 gingen aantreden: Marloes, Lora, Maud, Steph, Mak, Kylie, Bo, Daf, Carf, Kelly en Roos. Op de bank namen plaats: Simone, Yente en ons poesje.

De eerste 20 minuten werd er met vlagen goed gevoetbald en kregen we ook wel wat mogelijkheden. Het enige wat ontbrak was een doelpunt! Doordat er in fracties van secondes wat verkeerde keuzes gemaakt worden, ligt de bal nog niet in het netje.

En dan……. Uit het niets……. Komt een meid van Stedocio opgelopen vanaf de middenlijn, ze weet niet goed waar ze heen moet met de bal en er wordt nog geen druk gehad op haar. Ze besluit te schieten……ik kan niet anders zeggen dan dat het een wereldgoal was! Op zo’n moment moet je alles mee hebben en dat had ze. Ze pakt hem op haar linker slof en de bal vliegt stijf in het kruis. Iedereen stond erbij en keek ernaar.

Wat dan niet hoeft te gebeuren, gebeurd toch. We waren lekker bezig en krijgen dan uit het niets een goal tegen, dan gaan toch de kopjes ietwat naar beneden hangen. Kort daarna valt de 0-2 (excuses voor het ongemak, maar enkele hersencellen van de reporter zijn in die nacht kapotgegaan en hieronder ook de hersencel die zou moeten onthouden hoe de 0-2 is gegaan). Toch blijven we ook wel mogelijkheden creëren, maar er wil te vlug op goal geschoten worden. De kunst is dan om goed rond te blijven kijken. Maar goed, dat is natuurlijk ook makkelijker gezegd dan gedaan. Nog voor rust valt helaas ook de 0-3. Het is er eentje met een strikje er omheen. Een terugspeelbal naar de keepster geven zonder te kijken, spits van Stedocio komt ertussen en legt deze bal inclusief strikje achter onze goalie.

In de rust wordt erop geattendeerd dat we helemaal niet zoveel slechter zijn. Dat we goed onze duels moeten blijven winnen en dat we voorin moeten proberen rond te blijven kijken. Als we dat op sommige momenten gedaan zouden hebben, zouden we ook al 1 of 2 goals gemaakt hebben. Met deze tip, gaan we toch vol goede moed het veld op. Als de tegenstander er 3 kunnen scoren in een helft, dan kunnen wij dat ook! We spelen met vlagen toch weer goed voetbal, komen mooie combinaties uit, maar de eindpass blijft een dingetje helaas. Yente komt nog in het veld voor Bo, Simone voor Kylie en ons poesje voor Kelly. Dafne haalt nog eens vol uit op een terugkomende bal, helaas net over de goal. De beste mogelijkheid komt op de voet van Yente. Een goede actie van Simone over rechts, kijkt goed en legt hem prima terug naar Yente, maar helaas, ook haar schot belandt over de goal.

Stedocio krijgt 2^e helft weinig mogelijkheden meer, we hebben ze goed opgevangen. Hebben toch ook nog kansen gecreëerd. Helaas, de mening van de reporter is dat dit toch het klassevershil is in de hoofdklasse. Nagenoeg alle tegenstanders hebben aan 1 kans genoeg om een doelpunt te maken. Wij hebben behoorlijk wat kansen nodig om een doelpunt te mogen vieren. Geen schande! We zijn nog steeds te trots van Zeeland en we blijven keihard knokken voor ieder punt om te handhaven in deze mooie klasse!

Normaal zit de voetbaldag er dan op, maaaaaaar vandaag niet. Het eerste uitje van het seizoen stond namelijk gepland na deze wedstrijd. De ongeschreven regel die we hebben, komt vandaag dus heel goed van pas. Spoel al het verdriet van de verloren partij er onder de douche goed af! Eerder mag je niet vanonder de douche komen (is dit misschien de reden dat Daf zo lang onder de douche staat? Is dit ons meest emotionele meisje in het team?).

Zo gezegd, zo gedaan. Iedereen probeert zich mooi te maken, want de meisjes gaan samen op stap!

De trainer en zijn vrouw mogen ook mee. Toch leuk om eens te weten wie er naast de man staat die wij 3x in de week zien. Het grote moment is daar, de trainer komt binnen met zijn vrouw. Ze begint zich netjes aan iedereen voor te stellen en naar mijn mening is er nog nooit iemand zo geïnteresseerd geweest in haar naam. Iedereen kwam ook netjes een beetje voorovergebogen om goed te kunnen luisteren. Ze zal wel gedacht hebben, wat een sociaal team….. Hmm wrong, zo sociaal zijn we helaas niet. JOZIEN zegt ze elke keer netjes, gelijk daarna overal geroezemoes, piep piep piep pieeeep, staat niet op de kaart! 20 euro extra in de pot is toch ook altijd lekker.

We vertrekken naar Oostburg met auto’s. Als laatste vertrekken, 4x klikken en als eerste aankomen. Daar aangekomen bij de Koreaan wordt iedereen in een kimono gestopt. Het is de bedoeling dat er gegeten wordt met de vleestang, Mak doet even voor hoe dat dan gaat. De mevrouw vraagt wat iedereen wil drinken. Er zijn toch een aantal wijndrinkers, dus we besluiten flessen te bestellen. De mevrouw vraagt netjes, zullen we met 2 flessen beginnen? Uitgerekend 1 iemand reageert hierop (ik citeer een zin van de week ervoor; Ik ga bij de Koreaan nog niet drinken anders houd ik het niet zo lang vol), nee mevrouw das veel te weinig, doe maar 4 flessen. Oke, doen we het zo. KIO! De deksels gaan van tafel af en we beginnen met grillen. Hier en daar wordt er een stukje kool geblust met water, worden de bollen knoflook nagespoeld met Chinees bier (3,25 op 5), worden de shotjes lekker weggeslurpt en vliegen de natte doeken rond je oren. Volgens Roos heeft Jozien het naar haar zin gehad, ze heeft het toch iedere 10 minuten gevraagd ongeveer. Tijd om te gaan!

De taxi staat al te wachten! Ons eerste busje waarmee we naar de uitwedstrijden gingen, hoe gaaf is dat! Het ene na het andere liedje werd luidkeels meegeschreeuwd. Met als eindyel: Oe Oe Oe Oe OOOOEEEEEMOEMENOE!

We komen lekker vroeg aan bij de club, kunnen mooi ons territorium afbakenen. Tis goed dat we een tafel hebben binnen ons territorium, deze wordt versierd met allerlei gekleurde drankjes. Enfin, ik denk dat ik mijn verslag hier maar moet stoppen. Maar wil nog wel eindigen met het feit dat ik trots ben op het behalen van de security ster, het neerhoeken van iemand voor het hamburgkraam (of viel ze nou gewoon zelf), het bang zijn voor drempels om welke redenen dan ook en toch wel een klein pluimpje voor onze LOH dat zij ondanks het zwaar tafelen/wijnen bij de Koreaan het toch heel de nacht heeft volgehouden (mede dankzij onze goalie die haar goed heeft verzorgd)

We hebben gestreden als leeuwen uuuuhhhh poesjes bedoel ik, zonder nagels. Miauw, miauw, miauw!

Volgende week uit naar Heerenveen, de koploper, kat int bakkie zou ik zeggen! MIAUW!

Ik geef de pen aan Carmen (bedenker van de wijnproeverij)